Hoofdsponsor Hans Schipper: ,,vv Bergentheim is mijn club’’

,,Ik geniet van het herbeleven van mijn voetbalherinneringen’’

De plakboeken, losse foto’s en krantenknipsels bedekken bijna de volledige tafel in het kantoor van Hans Schipper in Emmeloord. We zien enkele vaalgrijze grofkorrelige foto’s, mannen met een stevige kuif en shirts met een diepe V-hals. Hans, met Brood.net de hoofdsponsor van vv Bergentheim, is gevraagd om een bijdrage te leveren aan deze jubileumuitgave. De oud-speler én voormalig bestuurder van vv Bergentheim duikt daarvoor met plezier de historie in. Vragen stellen is niet nodig. Wippend op zijn stoel, begint Hans Schipper met veel enthousiasme zijn monoloog. Want eenmaal begonnen, is hij niet meer af te remmen.

,,Mijn eerste herinneringen aan onze voetbalclub, toen heette die nog Rohda, stammen uit mijn periode als C-junior. Ik zie voor me de enige kleedkamer die we hadden. Die was te klein voor alle voetballers. Wij trokken daarom buiten ons trainingspak uit, want dat was toen omkleden, legden die in de bosjes achter de kleedkamer, en liepen dan het veld op. Om vrijwel zonder warming-up aan de wedstrijd te beginnen. Naar de uitwedstrijden gingen wij met de fiets.’’

,,Ik maakte deel uit van een geweldige lichting voetballers, die elkaar al kenden voordat we lid werden van de voetbalclub. Wij waren zogeheten babyboomers. Na de Tweede Wereldoorlog werd er volop getrouwd en werden er in 1946, 1947 en 1948 heel veel baby’s geboren. Op een veldje bij onze bakkerij voetbalde ik met onder andere Arend Slot, Gerard van der Weide, mijn broer Albert, Roelof Kollen en Be van der Sluis. Een paar jaar later speelden wij in de C’s en weer een paar jaar later in de A’s. Onze leiders in de C’s waren Geert Luisman en Jans Ravenhorst. In de A’s waren dat Goozen Benjamins en Werner Salomons. Zij reden ons met hun auto naar uitwedstrijden. We werden bijna elk jaar kampioen. Arend en Gerard waren heel goed en gingen als A-junioren al naar het eerste.’’

,,Een paar jaar later volgden wij. En toen vormde onze lichting, samen met een paar routiniers, een geweldig sterk eerste elftal. Eén van die routiniers was Herman Lotterman, in mijn ogen de beste voetballer die Bergentheim ooit heeft gehad. Hij was een stopperspil. Nu zouden we dat een aanvallende centrale verdediger noemen. Herman was een grote ijzersterke verdediger, die met corners en vrije trappen mee naar voren ging en vaak scoorde. Hij gaf ook goed leiding in het veld, op een rustige manier. Ik vond het daarom mooi om in 2008 een bijdrage te leveren aan het verbinden van zijn naam aan de tribune, nu dus de Herman Lottermantribune. In 1963 promoveerde het eerste vanuit de onderafdeling naar de vierde klasse KNVB. Omdat er meer clubs Rohda als naam hadden, moest onze club haar naam veranderen van de KNVB. Vanaf dat moment is het vv Bergentheim.’’

,,In 1970 promoveerden we naar de derde klasse en een jaar later naar de tweede klasse, in die tijd het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. In die kampioenswedstrijd in 1971 beleefde ik mijn sportieve hoogtepunt. We speelden thuis tegen Sparta Enschede. Bij een 0-0 stand miste Arend Slot, onze amateurinternational en doelpuntenmaker, een strafschop. Arend, een van mijn beste vrienden, was van slag en trainer Henk Meijer besloot hem te wisselen en mij in te brengen. Even later werd er door ons een vrije trap genomen en die liep ik bij de tweede paal in het doel; 1-0 en kampioen! Bergentheim won in die tijd ook het regionale kampioenschap, vóór HHC. Je kunt je het nu niet meer voorstellen.’’

Accommodatie
,,Maar we deden meer dan voetballen. We bouwden ook aan een fantastische accommodatie. In 1963 kocht gemeente Hardenberg een stuk grond midden in het bos, waar twee velden werden aangelegd en een kleedkamer werd gebouwd. Nu is dat Sportpark Moscow. Ik weet nog dat de twee kerken in Bergentheim hier bij de gemeente op hadden aangedrongen, omdat dat zo goed was voor de jeugd. Geweldig! Later bouwden we als club zelf kantine De Corner. Herman Lotterman, die een HTS-opleiding had genoten, had de leiding. Zelf ben ik niet zo handig, dus ik mocht met de teerkwast aan het werk. Dat kon geen kwaad.’’

,,Ik voelde me meer thuis in de activiteitencommissie. We organiseerden activiteiten om geld voor de bouw van de kantine bij elkaar te harken. Elke twee maanden verkochten we producten. Het zal niemand verbazen dat we ook regelmatig broodproducten verkochten. Later, toen de kantine er al lang was, bleven we actief om de clubkas te vullen. De club kreeg eindelijk meer te besteden. Dankzij de kantine, de recettes en de op gang gekomen sponsoring. NOH-bakkerijen, van mijn vader en broer Albert, is jarenlang hoofdsponsor geweest. Het armoedige van de eerste jaren was weg. Ik kan me namelijk herinneren dat het bestuur ons in de A-junioren vroeg om alsjeblieft géén kampioen te worden. Want dan zouden ze het jaar daarop te veel geld kwijt zijn aan reiskosten. Wij waren daar als jonge knapen natuurlijk niet gevoelig voor en werden kampioen.’’

Café Mulder
Mijn sportieve carrière raakte in het slop. Ik moest in militaire dienst, kon weinig trainen en belandde tot mijn verdriet op de bank of in het tweede. Dan reed ik donderdagavond op de fiets naar Café Mulder om op het daar opgeplakte briefje te kijken en dan baalde ik als een stekker. Stond ik weer reserve!’’

,,Nadat ik de pedagogische academie had afgerond en in dienst was geweest, kreeg ik een baan als onderwijzer in Sibculo en verhuisde met mijn Marianne, van de familie Kuiper uit Bergentheim, in 1971 naar dit buurdorp. Je moest wonen waar je werkte, dat eiste het schoolbestuur. Maar ik bleef voetballen in Bergentheim, mijn club. Ik besloot na enige tijd toch het ondernemerspad op te gaan, kocht met mijn familie een bakkerij in Hoogeveen en verhuisde daar in 1976 met mijn gezin naar toe. In 1984 verhuisden wij vervolgens naar Emmeloord, waar wij een grotere industriële bakkerij hadden overgenomen.’’

,,De band met Bergentheim werd in die periode vooral bepaald door de familiebezoeken, totdat zwager Jan Huiskens mij vroeg om hoofdsponsor van vv Bergentheim te worden. Ik heb toen ja gezegd en vanaf dat moment heb ik de club altijd financieel gesteund. En ik heb opnieuw ervaren dat vv Bergentheim gewoon een hele mooie club is. Met veel saamhorigheid en vooral heel veel zelfwerkzaamheid. Op een hoog niveau. Want de sportaccommodatie is gewoon een plaatje!’’

,,Ik ben ook sponsor van SC Heerenveen en Flevo Boys in Emmeloord, ga er ook graag kijken en heb daar veel voetbalvrienden. Maar vv Bergentheim voelt het meest als mijn voetbalclub. Het zal wel met het ouder worden te maken hebben. Ik ben nu 71 jaar en heb meer tijd om terug te kijken. Ik geniet van het herbeleven van mijn herinneringen. vv Bergentheim is een belangrijk deel van mijn leven. Ik kijk uit naar de jubileumactiviteiten, eind augustus.’’